Intel in Crisis: Een Cruciale Oproep tot Actie
Intel bevindt zich in de diepste crisis van meer dan vijftig jaar. In 2024 registreerde het bedrijf een verlies van 18 miljard dollar, een ongekende cijfers in veertig jaar en een teken van een ernstige crisis die voortkomt uit financiële problemen, technologische vertragingen en felle concurrentie in de wereldwijde halfgeleider-markt.
De nieuwe CEO, Lip-Bu Tan, heeft als doel om de structuur van het bedrijf te vereenvoudigen, functies samen te voegen en de strategie te heroriënteren op divisies met een groter inkomstenpotentieel. Onder zijn eerste maatregelen bevinden zich massale ontslagen en drastische aanpassingen in de investeringen. De situatie verergerde echter na recente uitspraken van Donald Trump, die publiekelijk om zijn onmiddellijke ontslag vroeg, waardoor de voortgang van de lopende plannen onzeker wordt.
In dit kader heeft Craig Barrett, voormalig CEO en voorzitter van de raad van bestuur van Intel, een tienpuntenplan gepubliceerd in Fortune, dat volgens hem kan “Intel en de geavanceerde chipproductie in de VS redden.”
Het Tienpuntenplan van Barrett: Onmiddellijke Investering, Betrokken Klanten en Politieke Actie
1. Intel is essentieel voor de VS.
Barrett stelt dat Intel het enige Amerikaanse bedrijf is dat in staat is om geavanceerde logische chips op nationaal grondgebied te produceren. Het verlies van deze capaciteit zou de VS volledig afhankelijk maken van buitenlandse fabrikanten.
2. Concurrenten zonder productiefaciliteiten in de VS.
Zowel Samsung als TSMC zijn voorlopig niet van plan om hoogwaardige fabrieken in de VS te vestigen, wat de strategische positie van Intel versterkt.
3. Klanten moeten hun afhankelijkheid erkennen.
Bedrijven zoals NVIDIA, Apple en Google hebben behoefte aan een tweede productiebron voor prijs-, geografische stabiliteit en ketenbeveiliging.
4. Een kritieke liquiditeitskloof.
Intel heeft niet de middelen om de productiecapaciteit van TSMC te evenaren. Barrett schat dat er 40 miljard dollar extra nodig is, een bedrag dat gelijkstaat aan de totale subsidies die zijn voorzien door de CHIPS Act.
5. De oplossing: kapitaal van grote klanten.
Barrett stelt voor dat acht grote klanten elk 5 miljard dollar investeren. Deze injectie zou Intel “een reële kans” geven om het leiderschap terug te winnen.
6. Kritiek op de aanpak van de huidige CEO.
De oud-leider bekritiseert het idee om de ontwikkeling van technologieën zoals 14A uit te stellen in afwachting van klantverbintenissen. “In deze sector moet je de leiding nemen, niet volgen. Niemand wil een tweedehands product,” zegt hij.
7. Technologische voordelen zijn nog te benutten.
Ondanks de problemen gelooft Barrett dat Intel de technische capaciteiten heeft om opnieuw top te worden, mits er onmiddellijk wordt geïnvesteerd. “Ze hebben gewoon het geld nodig,” benadrukt hij.
8. Politieke en tariefincentives.
Om klanten te mobiliseren, stelt Barrett voor dat de VS een tarief van 50% (of een andere, door de regering vastgestelde rate) op de import van geavanceerde chips oplegt.
9. Weerstand tegen het splitsen van het bedrijf.
Sommige voormalige bestuursleden hebben gesuggereerd om Intel op te splitsen, maar Barrett ziet dit als een afleiding: “Als het doel is om Intel te redden, is onmiddellijke investering prioriteit, niet bedrijfsherstructurering.”
10. Gecoördineerde publiek-private actie.
Het plan eindigt met een oproep aan Trump en het Ministerie van Handel om het politieke kader te vergemakkelijken, aan klanten om kapitaal te investeren, en aan de raad van bestuur van Intel om “iets positiefs voor het bedrijf te doen” zonder vertraging.
Tussen Industrieel Patriotisme en Financiële Haalbaarheid
Barretts benadering mengt argumenten van nationale veiligheid met economische realiteiten. Zijn visie is duidelijk: zonder onmiddellijke financiering en strategische allianties met grote klanten kan Intel niet concurreren met TSMC of de geavanceerde productie in de VS behouden.
Echter, de voorstellen brengen ook risico’s met zich mee:
- Afhankelijk zijn van externe investeringen die gestuurd worden door klanten met eigen belangen.
- Inzetten op tariefmaatregelen die internationale handelsconflicten kunnen veroorzaken.
- Technologische investeringen versnellen in een tijd van financiële onzekerheid.
De grote vraag blijft of de invloedrijke klanten van Intel bereid zijn om te investeren in een leverancier die ook concurrent is in het chipontwerp.
Een Debat dat Verder Gaat dan Intel
De toekomst van Intel is ook de toekomst van de Amerikaanse halfgeleiderindustrie. Als het bedrijf zijn capaciteit om geavanceerde logische chips in eigen land te produceren verliest, zou de afhankelijkheid van Azië—en met name van Taiwan—bijna totaal zijn, met de geopolitieke implicaties die dat met zich meebrengt.
Zoals Barrett concludeert, dringt de tijd: “Of er wordt nu actie ondernomen met investeringen en betrokkenheid, of Intel wordt aangemerkt als een achterblijver, met als gevolg dat de VS haar leiderschap in de halfgeleiderproductie verliest.”