Intel Onder Druk: Verkoop van Tot 49% van Intel Foundry Services in het Uitzicht
In het Vooruitzicht van een Strategische Verandering
Intel bevindt zich opnieuw in het middelpunt van de belangstelling. Het bedrijf overweegt verschillende strategieën om Intel Foundry Services (IFS), zijn waferfabricage-afdeling, nieuw leven in te blazen. Een van de meest besproken opties is de verkoop van tot 49% van de dochteronderneming aan externe investeerders. Echter, een directe beursgang of algehele splitsing staat niet op de agenda. De reden hiervoor is niet alleen financieel van aard: Washington eist dat Intel binnen vijf jaar minimaal 51% van de controle behoudt, anders komen er strafclausules in werking. De combinatie van kapitaalbehoefte, overheidswaakzaamheid en een minder enthousiast investeerdersklimaat dan verwacht, maakt de toekomst van IFS onzeker.
Wat zegt Intel en waarom is dat belangrijk?
Tijdens de Global TMT Conference 2025 maakte financieel directeur David Zinsner het duidelijk: “Intel moet binnen vijf jaar minstens 51% van zijn waferfabricatiebusiness controleren; anders worden er strafclausules toegepast.” Dit is een belangrijke boodschap, die herinnert aan het akkoord met de Amerikaanse overheid, die $8,9 miljard injecteerde in ruil voor een 10% deelname. Dit akkoord bevat garanties om te voorkomen dat een als strategisch beschouwde activa de controle verliest naar buitenlandse handen.
Daarnaast staat in het afspraakdocument dat de publieke investering met 5% kan stijgen als het belang van Intel onder de 51% zakt. Washington heeft zich zo’n ’troef in handen’ gehouden om de industriële soevereiniteit op het gebied van silicium te waarborgen.
De Marktrealiteit: Wie wil een 49% Participatie zonder Controle?
Gegeven deze context ontstaan er vragen over wie duizenden miljoenen wil investeren in een bedrijf waarvan ze de strategie niet kunnen bepalen en geen zeggenschap hebben over het management, terwijl ze toch willen deelnemen in de operationele en reputatierisico’s. Potentiële kopers zijn schaars.
Zinsner maakt duidelijk dat, hoewel een gedeeltelijke verkoop theoretisch mogelijk is, het risico van verwatering voor de aandeelhouders en de complexe structuur van warrants gekoppeld aan publieke financiering maken dat een volledige plaatsing van 49% op korte termijn zeer onwaarschijnlijk is.
Bijna een Decennium van Ambitie onder Druk van de Tijd
IFS werd opgericht om te concurreren met de beste foundries, maar Intel heeft admissionele hulp nodig: kapitaal, ‘anker’ klanten en tijd om consistente fabricageprestaties te tonen. De druk van de markt, en nu ook van het politieke kalender, versnelt de besluitvorming.
In 2022 lanceerde het bedrijf het SCIP (Semiconductor Co-Investment Program) met het doel $26 miljard binnen te halen onder de CHIPS Act, maar terwijl dat enige co-financiering opleverde, bleef de essentie ongewijzigd: Intel zal nog steeds gedeeltelijk eigendom van zijn fabrieken moeten delen, zelfs met behoud van beheer en technologische richting.
De Politieke Factor: Washington Houdt de Touwtjes in Handen
Een andere belangrijke factor die elke beweging beïnvloedt, is politiek. De markt suggereert dat Washington ingreep om te voorkomen dat IFS volledig werd afgesplitst en mogelijk verkocht. Met de sector die zich in een geopolitieke herconfiguratie bevindt, beschouwt de Amerikaanse overheid IFS als een strategisch activum. De huidige administratie, met Donald Trump die de toon zet, houdt toezichthoudend in de gaten dat het project niet van eigenaar verandert.
Dit toezicht verklaart ook waarom een onafhankelijke beursgang of totale splitsing niet waarschijnlijk zijn. Zo’n stap zou in conflict kunnen komen met de controleclausules en een regelgevingsprobleem kunnen veroorzaken. Het financiële speelveld ligt momenteel dus op de 49%.
Wat als Intel erin slaagt om dat 49% te verkopen? Voor- en Nadelen
Potentiële Voordelen:
- Kapitaalinjecties zonder meerderheid verliezen: waardoor toekomstige fabrieken en nodes gefinancierd kunnen worden, schulden verminderd en de roadmap versneld.
- Marktsignaal: Een referentie-investeerder kan als een ‘kwaliteitsgarantie’ fungeren voor de levensvatbaarheid van IFS.
- Flexibiliteit voor technologische allianties: Financiële partners kunnen commerciële deuren openen.
Evidente Risico’s:
- Minder aandeel in kasstromen: Dit drukt de waardering van Intel in toekomstige verkopen of IPO’s.
- Complexief van governance: Met de Staat als “scheidsrechter” zal de particuliere investeerder weinig ruimte hebben om verandering te eisen, wat activistisch gedrag ontmoedigt.
- Uitvoering: Als technologische of kostenhurdles vertraging oplopen, kan de nieuwe partner beschermingsclausules eisen die kapitaal duurder maken.
Wie Zou Geïnteresseerd Kunnen Zijn?
De vraag driest zich op: TSMC, Samsung, China? Gezien het politieke risico is het onwaarschijnlijk dat buitenlandse, vooral Chinese, spelers geïnteresseerd zijn in een participatie die dicht bij controle komt. Realistische kandidaten zijn waarschijnlijk soevereine fondsen, grote Amerikaanse beheerders of industriële consortia met exposure aan defensie en “kritieke infrastructuur”.
Wat Zoekt de Markt: Zichtbaarheid in Marges en Ankerklanten
Investeerders willen niet alleen structuur; ze zoeken tractie. De afwezigheid van duidelijke klantopdrachten en marges maakt het moeilijk voor Intel om een herstel aan te tonen. Voor een succesvolle verkoop van 49%, moet Intel de volgende zaken tonen:
- Een materiële en diverse klantenportefeuille, buiten interne vraag.
- Duidelijke procesmijlpalen (prestatie, kosten per wafer).
- Geloofwaardige discipline in investeringen en tijdslijnen.
De Toekomst van Silicium in de VS: Een Model voor de Nieuwe Realiteit
Dit alles maakt duidelijk hoe de VS zijn geavanceerde productiecapaciteit wil herbouwen: publiek-private co-investeringen met publieke controle in kritieke sectoren. Het is een vorm van ‘gestuurd kapitalisme’ waarbij de markt financiert en de overheid arbiter is.
Voor Intel betekent dit dubbele berichten: er is steun — het $8,9 miljard cheque bewijst het — maar er zijn ook voorwaarden. De onderneming moet onderhandelen met deze spanning terwijl ze probeert investeerders ervan te overtuigen dat IFS winstgevend kan zijn op de meest veeleisende markten ter wereld.
Wat Nu?
Op korte termijn is het verwacht dat Intel selectieve operaties zal uitvoeren, zoals actieve co-investeringsvehikels per fabriek of node, minderheidsbelangen met preferenties, en commerciële overeenkomsten die volumes waarborgen. Een “49% in één blok” kan niet worden uitgesloten, maar lijkt momenteel niet de voorkeur te genieten van de markt of de regulator.
IFS zal blijven zoeken naar klanten, financiering binnen het SCIP-structuur veiligstellen en belangrijke mijlpalen bereiken om publieke middelen beschikbaar te houden. Het verkopen van een substantiëel deel van de onderneming zonder controle te verliezen kan een strategie zijn, maar het is niet de enige en zeker niet de eenvoudigste.