De Uitdaging van de 50/50 Semiconductor Strategie van de VS

Inleiding

De ambitie van het Witte Huis om de productie van halfgeleiders voor de Amerikaanse markt gelijk te verdelen tussen de Verenigde Staten en Taiwan, stuit op een structureel obstakel: de VS beschikken nog niet over een volwassen binnenlandse toeleveringsketen. Dit omvat alles van kritische materialen tot geavanceerde verpakking, wat noodzakelijk is om een agressief marktaandeel te behouden in de geavanceerde nodes (EUV) die momenteel kunstmatige intelligentie, 5G, mobiele telefonie en datacentra aandrijven.

De Politieke Strategische Aanpak

De door de Amerikaanse minister van Handel, Howard Lutnick, gepromote strategie wil dat de helft van de chips die door Amerikaanse bedrijven en burgers worden gebruikt, in de VS worden geproduceerd. Dit moet de afhankelijkheid van Taiwan verminderen in kritieke situaties en de afschrikwekkende en defensieve capaciteiten van Taiwan versterken. Tegelijkertijd koppelt de regering deze ambitie aan veiligheidsverplichtingen en legt ze druk op met invoerheffingen van 100% op geïmporteerde halfgeleiders, met vrijstellingen voor bedrijven zoals TSMC en Samsung die in de VS investeren.

Onzekerheid en Gebrek aan Definities

Desondanks mist het plan een duidelijke operationele definitie. Wat betekent “50/50” precies? Gaat het alleen om geavanceerde nodes of ook om meer volwassen nodes? Sluit het ook geavanceerde verpakking in of enkel logica? Dit gebrek aan een duidelijke definitie bemoeilijkt de bespreking van haalbaarheid, kosten, tijdslijnen en stimulansen. Analisten zoals Ming-Chi Kuo geven aan dat zonder specificatie van productfamilies en technologie-niveaus, het “50/50” slechts een slogan blijft zonder concrete planning.

Huidige Status van de Amerikaanse Industrie

Het is belangrijk om het volume van productie te scheiden van geavanceerde technologie. De VS produceren al een aanzienlijk aantal chips in volwassen nodes voor sectoren zoals automotive en industrie. Intel produceert bijvoorbeeld geavanceerde logica in eigen land.

Echter, de bottleneck zit in de geavanceerde EUV-nodes en geavanceerde verpakkingstechnologie. Taiwan, met TSMC aan het hoofd, concentreert ongeveer 90% van de wereldwijde productie en legt de standaard. Het verplaatsen van 50% van de chips die Amerikaanse bedrijven verbruiken naar binnenlandse fabrieken zal de ware uitdaging maskeren: het realiseren van autonomie in geavanceerde technologieën en het creëren van een lokaal ecosysteem dat deze ondersteunt.

TSMC in Arizona: Voortgang en Beperkingen

De uitbreiding van TSMC in Arizona, de grootste buitenlandse investering in semiconductorproductie ooit, vordert sneller dan verwacht. De plannen omvatten zes geavanceerde fabs, twee verpakkingsfabrieken en een R&D-centrum. Desondanks zal TSMC-USA in 2030 slechts 10-15% van de wereldwijde capaciteit vertegenwoordigen, wat ver verwijderd is van het “50/50”-doel.

Gebrek aan Leveranciers en Materialen

Autonomie kan niet eenvoudig worden afgedwongen door alleen fabrieken te bouwen. De toelevering van essentiële materialen zoals fotoresist en chemische oplossingen is nog steeds sterk geconcentreerd in Japan en andere delen van Azië. Voor een robuuste productiecapaciteit in de VS zijn lokale fabrieken of logistieke hubs voor deze materialen nodig, wat jaren kan duren om op te zetten.

Economische Overwegingen

Economisch gezien is het produceren van de helft van de chips die de VS verbruiken op Amerikaans grondgebied duurder, met een geschatte 30% hogere kosten in vergelijking met Taiwan. Grote bedrijven zoals Apple en NVIDIA kunnen dit mogelijk dragen, maar niet alle bedrijven hebben die luxe. De reconstructie van een efficiënt ecosysteem in de VS zal tijd en aanzienlijke investeringen vergen.

Politiek en Symboolwaarde

Voor de regering is autonomie in chips een symbool van industrieel herstel. Aankondigingen van bedrijven zoals Intel en TSMC dragen bij aan dit narratief, maar veel beslissingen zijn al genomen in eerdere politieke cycli. De “50/50”-strategie dient ook als onderhandelingstool in gesprekken met Taiwan.

Is een 50/50 Verdeeling Werkelijk Mogelijk?

Hoewel de ambitie om 50/50 te realiseren bestaat, is het niet haalbaar op de korte termijn. TSMC produceert momenteel meer geavanceerde chips dan de rest van de wereld gecombineerd. Om concurrerend te zijn, zijn er meerdere megafabrieken, duizenden geavanceerde machines en geschoolde arbeid nodig, wat momenteel ontbreekt in de VS.

Toekomstige Focus

De praktische aanpak vereist een duidelijke afbakening van wat “50/50” betekent, prioritering van geavanceerde technologie en efficiënte werking van bedrijven in de VS. Tegelijkertijd zullen Amerikaanse bedrijven moeten aansteken tot bestaande leveranciers in Japan en Europa om delen van hun productie te localiseren.

Conclusie

Het debat draait niet alleen om waar chips worden geproduceerd, maar om hoe een complete waardeketen kan worden georganiseerd. Zonder een zorgvuldige integratie van materialen, technologieën en lokale productiecapaciteit zal de “50/50”-strategie slechts als een slogan blijven bestaan. Met een holistische benadering kan het een stap zijn naar een meer onafhankelijk en robuust ecosysteem dat de risico’s van een wereldwijde afhankelijkheid vermindert.